Beata Gaj

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beata Maria Gaj
Data i miejsce urodzenia

8 września 1970
Katowice

Specjalność: literaturoznawstwo, neolatynistyka, historia Śląska, filologia klasyczna i polska
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Śląski

Doktorat

27 maja 2003

Habilitacja

7 czerwca 2011

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Uniwersytet Opolski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Beata Maria Gaj (ur. 8 września 1970 r. w Katowicach) – filolog polska i klasyczna, specjalizująca się w literaturoznawstwie, neolatynistyce, historii starożytnej, historii Śląska; tłumaczka, nauczyciel akademicki, związana z uniwersytetami w Warszawie, Katowicach i Opolu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1970 roku w Katowicach[1]. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowała naukę w II Liceum Ogólnokształcącym im. Emilii Plater w Sosnowcu, które ukończyła w 1989 roku[2]. Wówczas rozpoczęła studia na kierunku filologia klasyczna na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które ukończyła magisterium w 1995 roku. W międzyczasie w latach 1993-1995 zatrudniła się jako wykładowca w języku angielskim języków: łacińskiego oraz greckiego w VI Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie, stowarzyszonym z UNESCO[1].

W latach 19972000 przeniosła się do Katowic, gdzie do 2003 roku ukończyła studia podyplomowe z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Śląskim. W 1998 roku podjęła także studia doktoranckie na tej samej uczelni[1]. W 2003 roku Rada Wydziału Filologicznego UŚ nadała jej stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa o specjalności filologia klasyczna na podstawie pracy pt. Inspiracje retoryczne w kulturze literackiej dawnego Śląska (XVI-XVIII wiek), napisanej pod kierunkiem prof. Józefa Budzyńskiego[3]. Obecnie prowadzi badania nad starożytną historiografią i kontynuuje studia neolatynistyczne oraz historyczne.

W 2003 roku związała się z Uniwersytetem Opolskim[1], zostając adiunktem w Katedrze Cywilizacji Śródziemnomorskiej Instytutu Historii UO[4]. W 2011 roku uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa na podstawie rozprawy nt. Ślązaczka. Pomiędzy rustica grossa i Pallas Silesiae – portret kobiety w literaturze łacińskiego Śląska[5]. Od roku 2014 pracuje na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Instytucie Filologii Klasycznej i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Jest członkiem najstarszego polskiego towarzystwa naukowego: Polskiego Towarzystwa Filologicznego (sekretarz Koła Opolskiego). Działa także w Polskim Towarzystwie Retorycznym oraz Komisji Historycznoliterackiej PAN Oddział w Katowicach. Współpracuje również z Polskim Towarzystwem Historycznym oraz z Wolfson College w Cambridge i z The Ioannou Centre For Classical and Byzantine Studies w Oxford.

Mieszka z rodziną w Strzelcach Opolskich[1].

W 2023 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi[6].

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Do jej najważniejszych publikacji naukowych należą m.in.[7]:

  • W poszukiwaniu początków, Goleszów 2002, współautorka.
  • Mowy kościelne Fabiana Birkowskiego o świętym Jacku, Warszawa 2007, przekład.
  • Tradycje retoryczne na dawnym Śląsku (XVI-XVIII wiek), Katowice-Opole 2007.
  • Ślązaczka. Pomiędzy rustica grossa i Pallas Silesiae – portret kobiety w literaturze łacińskiego Śląska, Opole 2010.
  • Firmicus Maternus: Jak nieświadomi błądzą w wierze, Warszawa 2015, przekład autora z IV w.n.e. z opracowaniem.
  • Linguam Latinam cognosco. Poznaję język łaciński. Podręcznik do łaciny dla dzieci (etap wczesnoszkolny), Warszawa 2016
  • Fabian Birkowski. Mowy akademickie i polemiczne, Warszawa 2016, autorka przekładu, współautorka opracowania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Biografia na stronie Instytutu Historii UO [on-line] [dostęp: 11.11.2012]
  2. Lista absolwentów II LO w Sosnowcu, dostępna w dokumentach szkoły
  3. Inspiracje retoryczne w kulturze literackiej dawnego Śląska (XVI-XVIII wiek) w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-11-11].
  4. Struktura osobowa IH UO [on-line] [dostęp: 11.11.2012]
  5. Ślązaczka. Pomiędzy rustica grossa i Pallas Silesiae - portret kobiety w literaturze łacińskiego Śląska w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-11-11].
  6. M.P. z 2023 r. poz. 1435
  7. Dane na podstawie katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]